Litwa - Góra krzyży

Kontynuując naszą wycieczkę udajemy się na Górę krzyży.

Góra Krzyży
Kryžiu kalnas, to nieduże wzgórze, nieraz nazywane również Górą Zamkową lub Świętą Górą. Znajduje się ono około 10 km na północ od Szawli, między wioskami Domantai, a Jurgaičiai, nad rzeczką Kulpç. Góra ma wysokość ok. 10 m. Ma kształt podłużnego siodełka, długiego na 25 m i szerokiego na 20 m. Zachodnie zbocze oddziela od leżącego obok wzgórka rów długości 15 m i szerokości 1,5-2 m.

Znajdują się tutaj tysiące krzyży, a góra jest miejscem kultu i symbolem wiernego trwania Litwinów i Żmudzinów przy wierze katolickiej. Jest też symbolem litewskich dążeń niepodległościowych. Pierwsze krzyże stawiano tutaj najprawdopodobniej już w XIV–XV w. Po przyjęciu chrztu przez Żmudzinów (1413 r.) na górze zbudowano kaplicę, a wokół niej wzniesiono pierwsze symbole męki Chrystusa. Powszechnie przynoszono krzyże i pozostawiano je na górze po powstaniu listopadowym i później po powstaniu styczniowym. Krzyże były hołdem oddanym tym, którzy zginęli w walce o niepodległość, zesłanym na Syberię i tym, którzy byli prześladowani przez carat.

Kiedy Litwini odzyskali niepodległość przynosili krzyże z innych powodów, o których czytamy na dedykacjach: po ślubie, urodzinach dzieci czy odejściu kogoś z bliskich. W 1900 r. było już 136 dużych krzyży, w 1940 zaś – 400 dużych i około 800 małych. Nie zaprzestano przynoszenia krucyfiksów w trakcie II wojny światowej i w czasach komunizmu. Władze Związku Radzieckiego niejednokrotnie próbowały zniszczyć święte miejsce, posuwając się do różnych „podstępów”. 4 IV 1961 r. „niezidentyfikowani sprawcy” powyrywali z ziemi, połamali lub spalili około 5000 krzyży, zasypując przy okazji bijące na górze źródełko. Kolejny raz, tym razem z oficjalnego polecenia w 1973 r. buldożery i spychacze zniszczyły kilkaset krzyży.

W 1977 r. zaplanowano zbudować tamę wodną na rzeczce Kulpe. Tym samym góra znalazłaby się pod wodą, zaś rzeka stałaby się miejskim ściekiem. Mimo przeciwności na górze pojawiało się coraz więcej krzyży, niektóre były tam stawiane potajemnie. Dzięki zdecydowanej postawie Litwinów, licznym protestom i zdecydowanym oporom, komunistycznym władzom nie udało się zrealizować swoich planów.

Jednym z najważniejszych wydarzeń w dziejach Góry Krzyży był „Marsz Niepodległości i Nadziei”, zorganizowany w dniach 3-14 VI 1990 r. W rocznicę wywiezienia na Syberię tysięcy rodzin litewskich kilkadziesiąt tysięcy pątników z całej Litwy ustawiło na górze tysiące krzyży, aby w ten sposób upamiętnić stalinowskie ofiary i uczcić odzyskanie niepodległości. 2 IX 1993 r. Jan Paweł II odprawił na górze uroczyste nabożeństwo. Papież przybył w to miejsce w trakcie swojej pielgrzymki na Litwę. Papieską wizytę upamiętniono postawieniem wyniosłego krzyża na środku polanki, znajduje się na nim napis – po litewsku i po angielsku. Szacuje się, że na górze jest ustawionych około 50 000 czy nawet 60 000 krzyży, w tym ponad 15 000 krzyży dużych i ponad 40 000 mniejszych lub całkiem małych.

Około 130 krzyży ma więcej niż 4 metry wysokości. Krucyfiksy wnoszą tutaj nie tylko pielgrzymi z Litwy, ale również pątnicy ze skupisk litewskiej emigracji: ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Argentyny, Brazylii, Republiki Federalnej Niemiec i innych państw Europy Zachodniej. Chętnie to miejsce odwiedzają Polacy. Swoje krzyże wnieśli tu wierni z polskich parafii na Wileńszczyźnie, i z diecezji w Polsce. Upamiętniają to umieszczone na krzyżach tabliczki. Dogodny jest dojazd z Szawli autobusami w kierunku Meškuičiai lub Janiszek (Joniškis). Z przystanku Kryžiu kalnas przy drodze głównej idzie się około 2 km na wschód. Samochód można zostawić na parkingu, są tu również stoiska z pamiątkami.

Troki ( Litwa )

Dziś kolejna pocztówka z Litwy w ramach naszej wspólnej wycieczki :)

Troki
to miasto położone w odległości 28 km na zachód od Wilna. Nazwa Troki podobno pochodzi od litewskiego "trakas", czyli "przesieka". Miasto na wodzie, ośrodek  kulturalny, popularne centrum turystyczne, Troki są położone  w cudownym kąciku przyrody wśród jezior. Miasto o bogatej przeszłości historycznej, owijane legendami, obecnie jest jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc na Litwie.

W średniowieczu Troki były stolicą państwa litewskiego oraz jednym z najważniejszych centrów  obronnych i politycznych. Po przeniesieniu w 1323 roku stolicy do Wilna przez długi czas jeszcze pełniły funkcję rezydencji wielkich książąt litewskich. Zamki w Trokach stanowią najsłynniejszy architektoniczny zespół obronny na Litwie.

Największym zabytkiem miejscowości jest zamek księcia Witolda położony na wyspie jeziora Galve. Jest to gotycka budowla wybudowana na początku XV wieku przez władcę państwa litewskiego. Przez długi czas była ona rezydencją książąt litewskich. Wcześniej na jej miejscu stała drewniana warownia wybudowana już z początkiem wieku XIV. W pobliżu zaś stał zamek Kiejstuta. Oba zamki odpierały liczne najazdy krzyżackie, były też szturmowane przez Władysława Jagiełłę w czasie jego zatargu z Witoldem. Z tego powodu książę musiał na jakiś czas opuścić swoją twierdzę, a powrócił do niej dopiero w momencie objęcia tronu wielkoksiążęcego. Od tego czasu przebywał w zamku znacznie częściej niż w stołecznym Wilnie, a po jakimś czasie wzniósł w tym miejscu zamek murowany. Po śmierci Witolda warownia przez długi czas nie była rezydencją władców, ale rodzajem więzienia dla osób wysoko postawionych. Król Zygmunt Stary osadził w niej możnowładcę litewskiego z rodu Gosztołdów, a wcześniej była tu przetrzymywana Helena, wdowa po Aleksandrze Jagiellończyku.

Dopiero Zygmunt August przerwał tę tradycję i urządził w zamku swoją letnią rezydencję. Po jego śmierci zabytek popadł jednak w zapomnienie. Zniszczony został w czasie wojny z Moskwą w roku 1655 i już nigdy nie przywrócono mu dawnego znaczenia. Pierwsze próby ratowania pozostałości podjęto na początku XX wieku, a później prace były kontynuowane pod kierunkiem Stanisława Lorentza. Na początku lat 60- tych odbudowano zamek górny wraz z wieżą, a w latach następnych podjęto trud odbudowy zamku dolnego. Do dziś zamek jest potężną budowlą zajmującą większość powierzchni wyspy. W jego górnej części mieściła się niegdyś rezydencja książąt. Naroża tej części zamku wspierają potężne szkarpy, a wokół biegną kamienne mury. Oba zamki oddziela fosa. Podzamcze ma plan wielokąta, mieściły się tu niegdyś zabudowania gospodarcze. Wejście na dziedziniec wiedzie przez czworoboczną basztę bramną.

Litwa

Mój kochany braciszek selektywnie uzupełnia moją kolekcję pocztówek. Tym razem przywiózł mi kilka kartek z Litwy. Zabieram Was zatem w podróż po tym pięknym państwie. Nasza wyprawa potrwa około tygodnia.
Serdecznie zapraszam :)

Litwa
państwo w Europie, jeden z krajów bałtyckich, członek Unii Europejskiej i NATO; graniczy od zachodu z Rosją (obwodem kaliningradzkim), od południowego zachodu z Polską, od wschodu z Białorusią, od północy z Łotwą.
Pierwsza wzmianka o Litwie pochodzi z 14 lutego 1009, jednak państwo litewskie powstało dopiero w XIII wieku. W XIV wieku ówczesne Wielkie Księstwo Litewskie było największym państwem w Europie, w 1385 weszło w związki z Polską, które przerodziły się w 1569 w trwałą unię realną (unia lubelska). W latach 1795–1918 Litwa znajdowała się pod władzą rosyjską. W 1918 powstała niepodległa Republika Litewska, w 1940 przekształcona w Litewską Socjalistyczną Republikę Radziecką. 11 marca 1990 Litwa ogłosiła deklarację niepodległości.

Kościół św. Anny w Wilnie

Dzieje tej świątyni były bardzo burzliwe. Ufundować miał ją Aleksander Jagiellończyk, a zaprojektować architekt Benedykt Rejt. W XVI wieku kościół znalazł się na pewien czas w rękach protestantów, a następnie przejęli go bernardyni. Świątynię strawił pożar, a odbudowa nastąpiła za czasów Zygmunta Augusta, Kiedy to wzniesiono ją na nowo w stylu gotyckim. Współcześnie kościół św. Anny stanowi osobliwą mieszaninę stylów, pośród których dominuje niderlandzki gotyk, styl neogotycki z XIX wieku oraz późny barok charakterystyczny zwłaszcza dla trzech ołtarzy. Świątynia zlokalizowana jest przy ulicy Maironio ( św. Anny), a w pobliżu znajduje się pomnik Adama Mickiewicza według projektu rzeźbiarza litewskiego Gediminasa Jokubonisa. wybudowano go z wołyńskiego granitu w roku 1984. Rzeźba ma wysokość 4,5 metra i ukazuje wieszcza wspartego na niewielkiej kolumnie. W 1996 roku dookoła pomnika ustawiono jeszcze kilka rzeźb, które razem z nią tworzą grupę wyobrażającą poetę pośród scen zaczerpniętych z Dziadów: „U senatora”, „Widmo złego pana”, „Cela Konrada”, „Na cmentarzu”, „Spotkanie Konrada księdzem Piotrem”, „Droga na zesłanie”.

Legenda o założeniu Wilna


Latopis Wielkiego Księstwa Litewskiego i Żmudzkiego zanotował piękną legendę o założeniu Wilna przez Giedymina:

“Pewnego razu pojechał w. książę Giedymin ze stolicy swej Kiernowa na łowy mil pięć za rzekę Wilię. I znalazł w puszczy górę krasną, dąbrowami i równinami otoczoną. Spodobało mu się to miejsce i osiadł tam, i założył gród, nadając mu nazwę Troki, gdzie teraz są Stare Troki. A z Kiernowa przeniósł stolicę do Trok. Po niewielu latach pojechał w. książę Giedymin na łowy od Trok mil cztery. I zanalazł górę nad rzeką Wilią, na której dopadł wielkiego zwierza tura i ubił go. Było już wielce późno do Trok wracać, więc stanęli na łące nad rzeką Wilią i przy ujściu rzeki Wilny, którą zowią łąką Swintoroga, gdzie pierwszych wielkich książąt zżegiwali. I on na tej łące stanął i zanocował. I widział sen, że na górze, którą zwali Krzywa, a teraz Łysa, stoi żelazny wilk, a w nim ryczy, jakoby sto wilków było. Obudziwszy się ze snu, zawołał wróżbitę swego imieniem Lizdejko, który był znajdzion w orlim gnieździe, a był ten Lizdejko u w. księcia Giedymina wróżbitą i najwyższym popem pogańskim. I rzekł jemu książę Giedymin widząc sen dziwny, i opowiedział mu wszystko, co się jemu we śnie przywidziało. A Lizdejko wróżbita rzekł hospodarowi: ”Wielkie książę, wilk żelazny oznacza, że gród stołeczny tu będzie, a co w nim w środku ryczało, to sława jego słynąć będzie na cały świat”. I wielki książę Giedymin nazajutrz nie odjeżdżając posłał po ludzi i założył gród jeden na Swintorozie (niższy), a drugi na Krzywej Górze i nazwał te grody imieniem Wilno. Wzniósłszy grody, przeniósł stolicę swą z Trok do Wilna”.

10 lat POSTCROSSING

Czy Wy również świętujecie z POSTCROSSING 10- te urodziny ?

Wchodząc pod ten link: https://www.postcrossing.com/10years możecie zamieścić swoje życzenia dla portalu POSTCROSSING. Do życzeń możecie dołączyć zdjęcie lub wideo.

Ja swoje życzenia już zamieściłam TU.

Pozdrawiam :)

Łotwa

Dziś kartka, która przywędrowała do mnie z Łotwy od Laury ( PC)

Data otrzymania: 01.07.2015 r.

Dystans:  608 km

Ciekawostki na temat Rygi:

• W latach 30. XX w. intensywne życie kulturalne Rygi zasłużyło także na miano „małego Paryża”, a Joseph Kessel umieścił w niej akcję powieści "Wagons-lit"

• Miasto wpisane jest na listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO. Stanowi jedno z największych w Europie skupisk architektury secesyjnej. Leżąc na trasie Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego posiada wiele zabytków. 

• Z Rygi pochodzi wiele słynnych osób, między innymi Andrzej Łapicki – aktor, Siergiej Eisenstein — radziecki reżyser filmowy oraz Laila Freivalds — była szwedzka minister spraw zagranicznych.

• Z wielu muzeów warte odwiedzenia jest Muzeum Motoryzacji. Znajdziemy tu samochody z początków wieku, limuzyny sowieckiego aparatu władzy, pierwsze samochody wyścigowe, pierwsze mercedesy i audi. Tej ciekawostki warto nie przegapić!

• Ryga znajduje się w grupie kilku środkowo- i wschodnioeuropejskich miast, niszczonych przez brytyjskich imprezowiczów. Należą do nich między innymi Budapeszt, Bratysława, Praga i Tallin. Tendencję tę zapoczątkowały tanie połączenia lotnicze, a potem wzmogły informacje o tanich barach i przystępnych cenach hoteli. Ryga jest rozdarta pomiędzy pragnieniem podreperowania budżetu miasta pieniędzmi pozostawianymi przez przyjezdnych, a lękiem, że brytyjscy turyści zrujnują reputacje miasta.

• Ryga to również miasto zieleni. Łączna powierzchnia terenów zielonych wynosi 7000 ha. Niezliczona ilość skwerków, bulwarów, 15 parków miejskich i 7 leśnych mówią same za siebie. Dodatkowo znajdziemy tu także ZOO, jedno z najciekawszych w Europie. Możemy oglądać tu wiele gatunków zwierząt w tym na przykład osły tybetańskie.

• Święto narodowe obchodzone jest 18 listopada, na pamiątkę ogłoszenia republiki w 1918 roku. Warto też wiedzieć, że kultura i przywiązanie mieszkańców Rygi do tradycji są tu imponujące a sam język łotewski jest zaliczany do najstarszych w Europie. Do dziś dzień kultywuje się tutaj także tradycyjny śpiew chóralny.

Malezja

Dzisiejsza pocztówka przywędrowała do mnie z Malezji od Li Sze ( PC).

Data otrzymania: 01.07.2015 r.

Dystans: 9252 km

Malezja jest jednym z najbogatszych i najnowocześniejszych państw Azji Południowo-Wschodniej. Nie oznacza to jednak, że jest krajem drogim, bardzo zurbanizowanym i nieprzystępnym. Wręcz przeciwnie.
Malezja ma powierzchnię zbliżoną do powierzchni Polski. Położona jest częściowo na Półwyspie Malajskim oraz na wyspie Borneo, którą dzieli wraz z Indonezją i Brunei.
Malezja jest krajem muzułmańskim ze stosunkowo umiarkowanym podejściem do islamu, niestety z wyraźną tendencją do radykalizowania się. Surowe prawo szariatu, które na szczęście dotyczy tylko muzułmańskiej większości kraju, oznacza na przykład karę chłosty za picie piwa w miejscu publicznym, albo za sex pozamałżeński.
Malezja jest krajem wielokulturowym, obok Malajów, rdzennej większości (54%), żyją tu Chińczycy (25%), Hindusi (8%) i parę innych grup etnicznych. Taka mieszanka etniczna plus wpływy europejskie z czasów kolonialnych sprawiają, że Malezja ma do zaoferowania turystom niezwykle bogate i różnorodne dziedzictwo kultury.

USA

Dziś pocztówka od Mony (PC).

Bardzo lubię pocztówki, które prezentują symbole państw. Ta dodatkowo ma w tle flagę USA, która jest wspaniałym dopełnieniem obrazków znajdujących się na niej :)

Data otrzymania: 25.06.2015 r.

Dystans: 7377 km

Statua Wolności

Dar francuzów przedstawia postać kobiecą trzymającą w prawej dłoni pochodnię, a w lewej tablicę, na której umieszczono datę uzyskania niepodległości przez Stany Zjednoczone - 4 lipca 1776. U jej stóp leżą zerwane łańcuchy, a korona z siedmiu promieni na skroniach oznacza wolność rozprzestrzeniającą się na 7 kontynentów.
Monumentalny posąg, utrzymany w stylu neoklasycystycznym, stoi na Wyspie Wolności w Nowym Jorku u ujścia rzeki Hudson.
Jego projektantem był francuski rzeźbiarz Frédéric August Bartholdi, zaś konstruktorem ukrytej wewnątrz metalowej kratownicy Gustave Eiffel.
Na koncepcję Statuy Wolności miał wpływ obraz Eugène'a Delacroix o wymownej nazwie "Wolność wiodąca lud na barykady". Za sprawą Statuy Wolności obraz jest jednym z bardziej znanych w kulturze masowej dzieł Delacroix.
W 1984 roku, dokładnie w setną rocznicę powstania, Statua Wolności została uznana przez UNESCO za pomnik światowego dziedzictwa kultury. Od 1924 roku jest także narodowym pomnikiem USA, zarządzanym przez National Park Service.

Empire State Building

wieżowiec w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli nie tylko miasta, ale także całego kraju. Oficjalne otwarcie poprowadził prezydent Herbert Hoover, który 1 maja 1931 w Waszyngtonie nacisnął przycisk zapalający światła budynku. Od chwili wybudowania do 1973 ESB był najwyższym budynkiem w Nowym Jorku. Tytuł najwyższej budowli odzyskał 11 września 2001 po zamachach terrorystycznych na wieże World Trade Center, które były do tej pory na najwyższych pozycjach. W całym kraju jest obecnie na 3. miejscu po Willis Tower i Trump International Hotel and Tower w Chicago. Jego oficjalna wysokość wynosi 381 metrów. Jednak jeśli liczyć również antenę znajdującą się na dachu wysokość ta wzrasta aż do 443,2 metrów. Ma 103 piętra, w tym jedno podziemne. Został zaprojektowany w stylu art déco przez Shreve, Lamb & Harmon Associates. American Society of Civil Engineers (ASCE) zaliczyło go do 7 cudów współczesnego świata. Należy do World Federation of Great Towers. Jego nazwa pochodzi od przydomku stanu Nowy Jork, który brzmi właśnie Empire State.

Times Square

plac na Manhattanie w Nowym Jorku znajdujący się na skrzyżowaniu Broadwayu i alei Siódmej, rozciągający się od ulicy 42 do ulicy 47. Jest to jedna z ikon Nowego Jorku. Słynie z wielkiej liczby reklam świetlnych.

Nazywający się wcześniej Longacre Square, plac ten otrzymał swoją obecną nazwę po tym, gdy The New York Times przeniósł swoją siedzibę do nowo wybudowanego New York Times Building (obecnie nazywanego One Times Square). Powiększony obszar placu, zwany Theatre District, składa się z budynków pomiędzy alejami VI i VIII oraz ulicami 40. i 53., uzupełniając zachodnią część handlową centrum Manhattanu.

Każdego Sylwestra na Times Square jest organizowana uroczystość powitania Nowego Roku. Ceremonia z udziałem największych gwiazd muzycznych jest transmitowana dla ok. 1 mld widzów. Sylwester na Times Square jest też uznawany za największy na świecie. Co roku uczestniczy w nim ok. 1 mln nowojorczyków, turystów z innych stanów USA i z całego świata. Kulminacyjnym punktem uroczystości jest ball drop tzn. opuszczenie wielkiej kuli na jednym z wieżowców Times Square z napisem kolejnego rozpoczynającego się roku.