Łotwa - Ryga

Dziś pokażę Wam co przywiózł mi mój brat z Łotwy :)

Ryga

Ryga, to największe wśród miast krajów nadbałtyckich. Jest też zarazem stolica Łotwy. Powierzchnia miasta przekracza 300 km² , a chłodny skandynawski klimat nadaje miastu specyficznego charakteru. Miasto leży u ujścia rzeki Dźwiny do Bałtyku, dzięki czemu Ryga jest ważnym węzłem komunikacyjnym ze swoim portem morskim i rzecznym. Jest to również ważny ośrodek przemysłowy, gospodarczy oraz kulturalno-naukowy. Stare miasto to zaledwie 0,5 km 2, ale zakwalifikowało się ono na listę światowego dziedzictwa UNESCO, ze względu na wyjątkowo duże skupienie architektury secesyjnej. Ryga składa się aż z 47 mikrorejonów, czyli fragmentów porównywalnych do naszych osiedli. W skład społeczności wchodzą w podobnych proporcjach Łotysze i Rosjanie, którzy w sumie stanowią ponad 80% populacji. Pozostała ludność to Białorusini, Polacy, Ukraińcy i Litwini.

Jednym z najciekawszych zabytków miasta jest Rigas pils czyli XIV-wieczny zamek ryski, wielokrotnie przebudowywany, z czterema basztami, z których do dziś zachowała się jedna. Przez wiele lat pełnił on rolę siedziby rosyjskich władz gubernialnych oraz był pałacem prezydenckim w okresie między wojnami światowymi. Dziś w zamku swoją siedzibę mają trzy łotewskie muzea: Latvijas arzemju makslas muzejs (Muzeum Sztuki Obcej), ze zbiorami eksponatów greckich, rzymskich, włoskich, flamandzkich i niemieckich, Raina Latvijas Literaturas un makslas vestures muzejs, czyli Muzeum Literatury i Historii Sztuki, Latvijas Vestures muzejs.

Brama Szwedzka 17 wiek. Jedyna średniowieczna brama jako jedyna przetrwała do naszych czasów. Takich bram było w mieści osiem.

Po wzniesieniu wałów obronnych, średniowieczny mury obronny stracili swoje znaczenie i w XVII wieku rząd miasta dał zgodę na budowa kamienic od zewnętrznej części murów. W 1689 roku w kamienice przy ulice Torna 11 wykuta brama (Brama Szwedzka – „Zviedru Varti”) aby połączyć nowa dzielnica i szwedzki garnizon z miastem. Brama była otwierana przy wschodzie słońca, a zamykana przy zachodzie słońca. Kluczy znajdowali się w ratuszy miejskiej.

Gotycka zabudowa starego miasta

Będąc w Rydze nie można nie wstąpić do katedry, uważanej za największy kościół w krajach nadbałtyckich. Budowę rozpoczęto w 1211 r. wzorując się na świątyni w Ratzeburgu. Najważniejsze w katedrze, która sama w sobie jest atrakcją, są słynne organy, swego czasu największe, a dziś czwarte w Europie. Powstały w latach 1883-1884, liczą 6.768 piszczałek oraz 124 registry. Instrument jest dziełem firmy z wirtemberskiego miasteczka Ludwigsburg.

Ustka

Dziś niespodzianka nr 2 od wspaniałej Krysi :)

Krysia wie jak sprawić komuś radość :)

Bardzo dziękuję :)

Ustka

Ustka - nadmorski kurort pełen słońca, tętniący życiem, idealne miejsce na wypoczynek i dobrą zabawę. Miasteczko to ma swoje drugie oblicze - historię, która przemawia do nas przez ludzi, którzy tu niegdyś mieszkali i tworzyli to miasto oraz budynki - dawniejsze centra życia rybackiej osady.

Miasto i gmina w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim. Siedziba gminy wiejskiej Ustka.
Ustka jest położona na Wybrzeżu Słowińskim, u ujścia rzeki Słupi do Morza Bałtyckiego. Jest miastem portowym, uzdrowiskiem z dwoma letnimi kąpieliskami morskimi.
Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 16 379 mieszkańców.
Od 13 lipca 2003 Ustkę i Słupsk łączy porozumienie zwane Dwumiastem. Oba miasta są połączone komunikacją kolejową i autobusową.

Promenada Nadmorska - coraz częściej odwiedzający Ustkę kuracjusze i wczasowicze wymusili niejako na władzach kurortu, zbudowanie wzdłuż plaży ciągu spacerowego. Na ciągnących się na wschód od portu wydmach stworzono w 1875 roku promenadę. Dodatkowo, zgodnie z ówczesną modą, przy trakcie spacerowym musiała grać orkiestra, władze co roku zatrudniały więc zespoły, sprowadzane nawet z Czech. Wkrótce potem powstały wzdłuż traktu ekskluzywne pensjonaty i restauracje. Jednym z miłośników spacerów konnych wzdłuż morza był Otto von Bismarck. Stolik, przy którym wraz z żoną i teściem, zwykł jadać śniadanie stał na honorowym miejscu w jednej z restauracji na promenadzie, aż do 1945 r.